11 yıl boyunca ekonomiyle ilgili ve bu süre boyunca bir istatistik dağılımının varlığı vardı. Ne zaman büyük bir yaşam tercihi yaptım, bunun o yıl herkesin herşeyinin dönüştüğünü hemen izliyorum.
Üniversiteye 2009 yılında, tüm zamanların en yüksek kayıt oranlarının olduğu bir dönemde girdim. Mezun olduktan sonra büyük bir sahil kente taşındığında, büyük bir insan piyasaya sürüldüğünde taşındı: Bin yıllık kentleşme çağıydı. Öğrenci kredilerini tıslayarak kapatabilmek için gömme dolapta yaşadığımda (“Sarı boya onu neşeli kılıyor!”, diye söz verdi Craigslist), öğrenci kredileri yakın zamanda dışarıda en büyük borçlanma kaynağı olarak araba kredilerini ve kredi kartlarını bırakmıştı. Amerika’da konut.
Partnerim ve ben 2021’de ülkenin geri kalanının büyük bir kısmıyla birlikte (görünüşte ve aslında) bir ev satın aldık. Pek çok düğünün 2022 yılında evlenmiş olduğu görüldü. Liste devam ediyor.
Ben basit bir saklamanın takipçisi değilim. Ben 32 yaşındayım, birkaç hafta içinde 33 yaşında olacağım.
Ve bizden o kadar çok var ki.
Eğer demografi kaderse, 1990 ve 1991’de doğan demografinin kaderi barınma, iş ve diğer kaynaklar için rekabet etmekti. İnsanların 2024’te 33 ve 34 yaşlarına girecekleri bu ikinci doğum yılında, Amerika’nın tarihi seyri oluşuyor.
En büyük neslin en büyük parçası olan bu aşırı spesifik yaş grubu – bize ne derseniz deyin, ama ben “y kuşağının zirvesi” ni seviyorum – ekonomide çok küçük bir süveterin içine sıkışmış bir kişi gibi duvara. Yaşamının her aşamasında, genellikle kendisini barındıramayacak kadar küçük olan bir sistemi esnetmiş, onu biraz yapısal ve şekilsiz bırakmıştır. Benim grubumun çok büyük bir ekonomik gücü var ama bu bazen bizim için hayatı zorlaştırıyor.